Kütlələr inqilab etmir

Dərc edilib: 11-03-2013 05:46

 

 Əziz Əlibəyli

 azizalibeyli@rambler.ru

Kütlələr inqilab etmir, onlar yalnız hansısa xarici maraqların ifadə alətinə çevrilirlər.İndiyə kimi nə qədər inqilab baş veribsə heç biri xalqın göstərdiyi xüsusi səy və təşkilati bacarığından irəli gəlməyib.Çünki, ilk olaraq, kütlənin əsl başıpozuq və xaosa yönəlik aktları barbarlıq və xüsusi linçlərlə nəticələnib.Kütlə məhfumunun professional komentariyasını verən Qustav Le bon psixoloji olaraq onun instiktlə hərəkət etdiyini bildirir. Hər zaman siyasətdə "Xalq", "millət" anlayışlarını gen-bol istifadə edənlərdən heç biri ona lazım olan dəyəri verməklə deyil, o dəyərin kölgəsindən sui -istifadə etməklə yararlanırlar.Xalq inqilab etmir. Siyasi mətbuatın leksikonundan düşmür "ərəb xalqı inqilab etdi". Daha doğrusu,"ərəb xalqı inqilab missiyasını yerinə yetirdi" frazasıdır.Çünki,maraqlı arqumentlər var ki, cavablandırmaq çətin olur. xalq inqilab edirsə nədən Ben Əli 23 il, Qəddafi 42 il, Mübarək 31 il və Əsədlər 40 ildən artıq köhnədənqalma idarə sistemləri ilə yaşaya bildilər.Şəraitmi yetişməmişdi, yoxsa xalq o zaman diktatordan razı idi? Əslində, müasir dünyanın kiçik dövlətlət üçün diktə etdiyi bir sıra qanunlar var. Ən əhəmiyətlisi də odur ki, xarici AS-ın dəstəkləmədiyi subyekt maraq obyekti ola bilmir.Bir fakta da diqqət çəkək.2000-ci illərdə "rəngli " inqilablar meydana çıxmağa başladı.

Serbiyada (2000-ci ilin "buldozer” inqilabı), Gürcüstanda (2003-cü ilin "qızılgül inqilabı”), Ukraynada (2004-cü ilin "narıncı inqilabı”), Qırğızıstanda (2005-ci ilin "lalələr inqilabı”), son iki ildə isə Tunis, Liviya, Misir kimi bəzi Ərəb Şərqi ölkələrində də inqilablar güllərlə qeyd edilməyə başladı. Rənglərin, güllərin , bir sözlə postmodernist və qeyri-ənənvi inqilab metodlarının təklifi və tətbiqi stolları üstündəki dibçəklərədə gül saxlayıb rayihəsini dərən Qərb QHT və fondlarının işi idi.Qanında diktatorluq olan birisini müəyyən rüşvət, oyuncaq və vassal statusunda hakimiyyətə oturdaraq onun, hətta 40 il öz xalqına qənim kəsilməsinə kömək edən qərb yazıqlar ki, hələ də demokratya beşiyi olaraq qalmaqdadır.

Qərb fondlarının maliyyəsinin asılılığında olan sosila şəbəkələr isə bu yolda ən əlverişli və asan və operativ vasitədir.

Müasir dünyanın qanunları belədir.Əgər qonşuluğunda güclü dövlət yoxdursa, hardasa özünü sığortalamış olacaqsan.

(təbii ki, bu bir o qədər də real deyil,sadəcə bir üstünlüyü var ki, zərbəni birbaşa deyil, ötəri olaraq qəbul edirsən)..Əks təqdirdə, hansısa güc mərkəzinin brirbaşa-hətta strateji marağına düşmüsənsə ölkədə bir adamın nəinki, 40 il, hətta bütün nəslinin hakimiyyətə davam etməsi, ən pis halda krallıq kimi simvolik də olsa amirliyi qala biləcəkdir.Yetər ki, xarici qüvvənin maraqlarını -strateji, enerji və s. qulcasına yerinə yetirəsən. Əgər oyuncaq öz maraqlarının müdafiəsinə qalxarsa və sərvətlərini özü mənimsəməyə başlayacaqsa o zaman "xalq" anlayışı, insan haqları, demokratiya dirlir və xalq vasitə kimi öz diktator hakimiyyətinə qarşı qoyulur. Yeni liderlər ortaya çıxır.Xalq öz seçdiyi insanın hakimiyyətdə əyləşdiyinə və ən nəhayət qələbə çaldığına özünü inandırır. Hər şey yenidən başlayır. bu dəfə başqa adamların ifasında köhnə ssenarinin davamı...Ona görə də Qustav Le Bon deyirdi "Xalq yoxdur, kütlə var, o isə heç vaxt rasional ola bilmir. onun mahiyyəti irrasionallıqdır"